Header Ads Widget

test banner

Mağaranın Gecesi

 


Boğuyor bu ülke, bu hayat
Sadece boğuluyorum
Korkuyorum gecelerden, yalnızlıktan
Duvarların yükselip üstüme gelmesinden

Uyuyamıyor sadece boğuluyorum
Göğsüm yarılacak gibi
Acılar içimden yarıp çıkacak gibi
Geceleri bitirmeye çabalıyorum
En az hasarla atlatmaya

Anlamsızlık ve gerçeklik üst üste biniyor
Çıkış gözükmüyor, sadece zifiri karanlık

Korkuyorum ölene kadar peşimi bırakmayacak diye bu his
Çekip gitmek istiyorum beni boğan bu diyardan
Ama korkuyorum ya geçmezse
Ya boğan diyar değil de geride kalacakların acısıysa

Nasıl kaderlerine terk ederim onları
Ya bir gün unutmak
Düşünmek bile istemiyorum
Ama en zoru hiç bitmeyecek gibi
Başın üstünde bir kılıç gibi sallanması

Boğuyor geceleri bu kasvetli mezbahanenin
Acizliğim boğuyor
Güçsüzlüğüm boğuyor
Bulamıyorum bir çıkış bu kabustan

Kanlı bir tiyatro oynuyor Tanrının gaddar halifeleri
Onlar için sıradan bir gün daha
Mazlumların sesinin hiçlikte kaybolduğu
Katillerin kahkahalarının yankılandığı
Yapayalnız ve aciz bir gün daha

Kazıyorum tırnaklarımla çıkışı
Ama
Geçmişte bir çıkış yok, sadece benim gibi zavallılar
Gelecekte bir umut yok, sırasını bekleyen kurbanlıklar

Kalpleri sağır efendiler
Olur da size benzemek bana en büyük elem
Sizle aynı havayı solumak keder
Kırbacınızı durduramamak ise utanç oldu

Bize biçilen rol onların tarihinde
Silik bir kayıt
Onların ihtişamından, servetinden, kan arzularından
Yer kalırsa
Bir satır
Tarihin sayfalarındaki sayısız mazlumdan sadece biri olmak

Dönüşü yok bu farkındalığın
Mazlumlar milletinin bir üyesiyiz artık
Her gün yanık iniltiler dilimiz
Acılar ve keder kültürümüz
Gözyaşları vatanımız olmuş

Mezbahaneye taptığın
Mağarayı nimet sandığın siyah beyaz gündüzler
Bitti

Ama yanında
Hayalleri, umudu olan
O saf, tatlı, kahvemsi
Beynini zonklatan gerçekleri görmediğin
Kan kokusunu duymadığın
Yaşamanın huzur verdiği günleri de
Götürdü

Şimdi
Kalabalıklar arasında kaybolmuş
Bir mülteci gibi
Ruhum arıyor asıl vatanını
Ağlaşmak koklaşmak istiyor milletiyle
Ama çıkışı yok bu mağaranın, hiç olmadı

Ahmet
Twitter: @a_wolfenstein
author

"Sorumluluk Reddi" Konusunda Önemli Bilgilendirme:

Münferit Fikir Platformunda yazılan tüm yazılar, aksi MFP YYK tarafından belirtilmedikçe yazarların kendi görüşleridir. MFP’nin ve platformdaki diğer yazarların görüşlerini yansıtmaz veya ifade etmez.

Yorum Gönder

2 Yorumlar

  1. Anormal dercede rasyonalist olmuşum. Şiirsel veya duygusal bir ifade görünce hemen geçiyorum, küçümsüyorum, hatta "söz meclisten dışarı" midem bulanıyor.
    Bunun Sebebi kültürümüzdeki duygusallığın "overdose" yapması ve bıktırması mı, yoksa benim insanlıktan çıkıp taşlaşmam mı bilmiyorum.

    YanıtlaSil